Hukuk Uyuşmazlıklarında Arabuluculuk Kanunu Tasarısının meclis komisyonlarında görüşülmeye başlanmasıyla birlikte beklediğimiz hararetli tartışmalar da yaşanmaya başladı. Özellikle ana muhalefet partisi CHP temsilcilerinden tasarıya yönelik yoğun eleştiriler mevcut. Son günlerdeki açıklamalarıyla da bu yöndeki muhalefete CHP İstanbul milletvekili Sn. Onur Öymen ‘in liderlik ettiğini görmekteyiz. Öymen arabuluculuk sisteminin hukuk sistemimize yönelmiş ciddi bir tehdit olduğunu ileri sürüyor. Hakimlerin bağımsızlığı sağlanamamışken arabulucuların bağımsızlığının nasıl sağlanacağını soruyor. Bir başka açıklamasında da arabuluculuk sistemini “mahalle baskısının” hukuka yansıyan biçimi olarak değerlendiriyor. Son olarak da yargılama yetkisinin devri olarak değerlendirdikleri düzenlemenin iptali için anayasa mahkemesi yolunu dahi deneyeceklerini ifade ediyor.
Eğer belirtilen kaygılar samimi ise bunu arabuluculukla ilk kez karşılaşan ve hakkında pek az bilgiye sahip olan insanların verdiği tepkilerle paralel değerlendirmek gerekecek. Ancak meclis komisyonlarında derinlemesine tartışılan ve uzmanlardan hakkında uzun uzun brifing alınan bu konuda böylesine beyanatlar vermeyi maalesef samimi bulmuyorum. Bu kaygıların büyük çoğunluğu sadece “arabuluculuğun tanımı” okunarak bile giderilebilecek nitelikte. Ancak daha önceki yazılarımda da ifade ettiğim gibi ana muhalefet partisi konuyu muhalefet etmenin “bir aracı” olarak değerlendirmeyi tercih etmiş durumda. Söylemlerini ise konu hakkında yeterince bilgi sahibi olmayan kesimleri etkilemeye yönelik yüzeysel tepkiler olarak değerlendiriyorum. Özellikle mahalle baskısı gibi üzerinde açık oturumlar düzenlenebilecek soyut kavramlar arkasına sığınılarak, konu hakkında bulanıklık yaratılmaya çalışıldığını düşünüyorum. Yaratılan bu yapay muhalefet ortamı, konu hakkındaki özellikle barolardan gelen “gerçek” kaygıların dile getirilmesine de engel olabiliyor.
